وشهر را وتمدن را وزیبایی را لگدکوب میکنند.البته برای فهمیدن حرف این نویسنده دیگرلازم نبودکه  کتابش راترجمه کنم.اماهمیشه در این خیال بوده ام که  روزی این نمایشنامه را به فارسی درآورم ودر حاشیه اش گله به گله نشان بدهم که همشهریهای محترم مانیزچطوری روز به روز دارندبه طرف کرگدن شدن میروند.که آخرین راه حل مقاومت در برابر ماشین است.

وباز این قضایابود تادر این اواخر (سال 1340)فیلم "مهر هفتم" را در تهران دیدیم.اثر"اینگمار برگمن"سوئدی.فیلم سازی از منتها الیه شمالی دنیای غرب.آدمی درست از جوار شبهای قطبی.داستان فیلم در قرون وسطی میگذرد.در سرزمینی باز هم طاعون زده.شوالیه ای خسته وجنگ زده ووازده از جنگ صلیبی به وطن بازگشته است.درست توجه کنید.از جنگهای صلیبی  برگشته که در آن هرگز به جستجوی حقیقت دست نیافته است.چون در اراضی قدس همان چیزهایی را دیده است که امروز بازماندگان فرنگی او دردنیای استعمارزده  ی شرق وآفریقا میبینند.واین شوالیه بر خلاف فرنگیان امروزدر سفر خود به شرق به جستجوی نفت وادویه وابریشم نیامده است.به جستجوی حق آمده .آن هم حق الیقین.  یعنی می خواسته در اراضی مقدس فلسطین خدارا ببیندولمس کند.درست همچو حواریون مسیح که چون گمان کردند خدا را دیده اندکرنای بشارت مسیحی را در چهارگوشه عالم زدند.این شوالیه ی سوئدی هم که از جوار شبهای دراز قطبی تا متن روشنایی خیره کننده آفتاب شرق آمده است خدارا می جوید.اما به جای او هر دم شیطان پیش پای اوست.گاهی در لباس حریف شطرنج,گاهی در لباس مردم کلیسایی,وهمیشه در سیمای عزراییل که تخم طاعون را در آن سرزمین پاشیده واکنون درو کننده جان آدمیانست. ودر متن چنین روزگاری که شوالیه ی ما خسته از جست وجوی حق باز گشته, کلیسا آیه ی عذ اب میخواندووعید روز قیامت را میدهدونزدیک شدن ساعت را.اشاره به اینکه زمانه ی ایمان که سر آمد دوره عذ اب است.

زمانه اعتقاد که به سر رسید دوران تجربه است.وتجربه هم به بمب اتم میکشد.این ها اشارات او است.یا دریافت من از اشارات او.

واکنون من کمترین_ نه به عنوان یک شرقی_بلکه درست به عنوان یک مسلمان صدر اول که به وحی آسمانی معتقد بود وگمان میکردکه پیش از مرگ خود در صحرای محشرناظر بر رستاخیز عالمیان خواهد بود,میبینم که  "آلبر کامو"و"اوژن یونسکو"و"اینگماربرگمن"وبسی دیگر از هنرمندان وهمه از خود عالم غرب ,مبشر همین رستاخیزند.همه دل شسته از عاقبت کاربشریت اند."  اروسترات " سارترچشم بسته به رو مردم  کوچه هفت تیر میکشد.وقهرمان "نابوکوف"روبه مردم ماشین میراند.و"مورسو" ی ییگانه فقط به علت  شدت سوزش آفتاب آدم میکشد.واین عاقبتهای داستانی همه برگردانی اند از عاقبت واقعی بشریت. بشریتی که اگر نخواهد زیرپای ماشین له بشود,باید حتما درپوست کرگدن برود.ومن میبینم که همه این عاقبتهای داستانی وعید ساعت آخر رامیدهندکه به دست دیو ماشین (اگرمهارش نکنیم وجانش را درشیشه نکنیم)در پایان راه بشریت, بمب ئیدروژن  نهاده است  !

به همین مناسبت قلم خود را به این آیه تطهیر میکنم که فرمود:اقتربه الساعه وانشق القمر...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: